Ik doe mijn boodschappen op de fiets 🚲
Dat is toch niets bijzonders?
Nee, op zich is dat niet bijzonders en zijn er heel veel mensen die hun boodschappen op de fiets doen.
Toch was juist deze bewuste ervaring voor mij een met een interessant inzicht.
Het maakte me namelijk heel duidelijk op welke manier oude overtuigingen zich heel diep in ons onderbewuste kunnen nestelen en op die manier onze manier van denken en doen sturen.
Wat gebeurde er nou precies op die fiets?
Het was op een woensdag in januari – een koude, sombere en mistige dag- ik had nog een paar dingen nodig voor het avondeten en besloot meteen nog even langs de slager en de bakker bij mij in het dorp te gaan.
Zonder er echt bij stil te staan trok ik mijn handschoenen aan, sloeg een dikke sjaal om en pakte ik mijn fiets 🚲.
Halverwege het winkelcentrum betrapte ik mezelf op een brede glimlach. Gewoon, om niets, dacht ik in eerste instantie.
Maar nee, het was niet om niets.
Ik zat met een big smile op de fiets, om het fietsen zelf. Ik genoot van dat fietsen en dat verbaasde me wel een beetje.
Nog geen jaar geleden zou ik dit never nooit hebben gedaan.
Ik fietste eigenlijk nooit, pakte altijd de auto, die op me stond te wachten op de oprit.
De fiets pakken bij 2 graden boven nul zou al helemaal niet bij me opkomen.
Deze zomer was daar verandering in gekomen
Ergens afgelopen zomer is daar op subtiele wijze verandering in gekomen.
Ik werkte die maanden vaker vanuit huis en wilde tegelijk vaker naar buiten en meer bewegen, met als gevolg dat ik toen bewust de keuze maakte om vaker de fiets te pakken.
Blijkbaar was me dat – onbewust – zo goed bevallen dat ik het nu nog steeds deed, zelfs onder omstandigheden die killing zijn voor iemand met krullend (of kroezend 😁) haar 💆🏻♀️
Ik vond deze bewustwording fascinerend en het bleef me bezighouden: waarom voelde ik nú – op die koude middag op de fiets – zoveel tevredenheid en blijdschap?
Waarom maakte me dit op dit moment écht een gelukkig mens?
Ik analyseerde nog even door en toen ‘connecte ik the dots’ 🔵 🔵 🔵
Opeens viel het op zijn plek en snapte ik waarom ik al die jaren automatisch de auto pakte, waarom ik nooit koos voor de fiets.
Het had niets te maken met luiheid of gemak, maar álles met mijn verleden.
Dat was dus waarom: de rode auto van mijn moeder
Toen ik opgroeide en mijn ouders scheidden, reed mijn moeder eerst nog een oude rode Autobianchi. Toen dat barrel het na een hele hoop halve reparaties het echt begaf, was er simpelweg geen geld voor een andere auto.
Vanaf mijn vijftiende hadden we dus geen keuze: álles wat we deden moest op de fiets.
Ik vond dat toen verschrikkelijk.
Niet eens vanwege het fietsen zelf, maar vanwege wat ik daarbij voelde.
Het gebrek aan een auto stond voor mij gelijk aan armoede en aan anders zijn dan mijn vriendinnen.
Iedereen om ons heen had 1 of zelfs 2 auto’s. Dat wij er geen hadden was voor mij iets waardoor ik zichtbaar dat buitenbeentje was.
De pijn die ik niet meer wilde voelen
De pijn van die armoede, het ‘anders’ zijn en de schaamte had zich heel diep in mij genesteld, daar ben ik me al langer bewust van.
Maar waar ik achter kwam is dat deze pijn er tevens voor had gezorgd dat ik dus nooit koos voor die fiets
Nee, want die fiets stond (zonder dat ik me daar bewust van was) synoniem voor armoede. En een ding weet ik zeker, naar dat gevoel wil ik nooit meer terug.
Dus pak ik al jaren voor ieder wissewasje de auto, gewoon omdat ik het kan.
Afgelopen zomer had ik dus mijn eigen verhaal herschreven ✍🏻.
Dit is hoe conditionering werkt
Zonder dat je het doorhebt, kan je vastzitten in oude patronen en overtuigingen.
Overtuigingen die ooit zijn ontstaan en die je, zonder dat je er bewust voor kiest sturen in de manier waarop je in het leven staat.
Hoe je ergens over denkt en wat je dus doet.
Conditionering bepaald jouw waarheid.
Alcohol en conditionering gaan hand in hand.
Misschien geloof je op dit moment – net als ik met mijn fiets – iets over alcohol dat diepgeworteld is in je onderbewuste.
Misschien denk je dat het ontspanning brengt, dat het gezelligheid betekent, dat het bij een leuk leven hoort.
Maar wat als dat niet waar zou blijken te zijn?
Wat zijn jouw overtuigingen over alcohol – die net als mijn fiets-ervaring – voortkomen uit conditionering, maar die helemaal niet waar hoeven te zijn?
Ze zijn op dit moment jouw waarheid, maar dat wil niet zeggen dat ze dé waarheid zijn.
Hoe zou het zijn als je ontdekt dat alles wat jij nu denkt zeker te weten over alcohol eigenlijk helemaal niet klopt?
Wat nou als je ontdekt dat alcohol je niet ontspant, dat je er geen leuker mens van wordt en dat een leven zonder niet saai is?
Groepsprogramma ‘Klaar met Alcohol’
In het groepsprogramma ‘Klaar met Alcohol’ ontrafel je stap voor stap jouw (onbewuste) overtuigingen over alcohol en ontdek je op welke manier je deze verhalen kan herschrijven, zodat ze je niet langer tegenhouden, maar juist helpen in de richting waar je naar toe wilt.
Het is een – voor Nederland – uniek programma waarin het mogelijk is om in 4 maanden het verlangen naar alcohol volledig kwijt te raken. De effectieve combinatie van je commitment, content, coaching en contact met anderen die zich op hetzelfde punt bevinden als jij zorgt ervoor dat je relatie met alcohol op een totaal andere manier gaat bekijken en het deze keer niet in je eentje doet.
Wil jij ontdekken wat er mogelijk is als je op onderzoek gaat in je eigen brein?
Wil jij de regie over je leven terugpakken zodat alcohol niet langer de hoofdrol speelt?
Wil jij de shift maken van niet meer mogen drinken, naar niet meer willen drinken?
Lees dan hier alles over de opzet van het programma, de ervaringen van eerdere deelnemers en de datum waarop de volgende editie start:
Als je eerst wilt kennismaken en samen met mij wilt kijken of dit programma ook echt voor jou is, boek dan een gratis sessie in mijn agenda
