Alcohol is niet de vriendin waar ik haar voor hield, ze bleek in werkelijkheid een in- en ingemene heks…
Het sprookje
Heel lang was ik ervan overtuigd dat alcohol (en dan Chardonnay in het bijzonder) mijn beste vriendin was.
Als ik me boos, verdrietig of onrustig voelde, ze was er voor me.
Als ik het gevoel had dat ik tekortschoot als vrouw, vriendin, collega, zus of (schoon)dochter, altijd kon ik bij haar terecht. Ze had bijzondere gaven zo leek het; ze wist me altijd in no time te kalmeren en in haar gezelschap vergat ik alles wat me op dat moment dwarszat.
En natuurlijk was ze ook van de partij als er iets te vieren viel. Geen feestje, jubileum of etentje was compleet zonder haar. In goede en slechte tijden, wij waren BFF’s.
De werkelijkheid
Maar wat heb ik me in haar vergist.
En wat heeft het lang geduurd voordat ik door had dat zij een verborgen agenda had.
Onder haar mooie, lieve en vriendelijke façade ging in werkelijkheid een donkere persoonlijkheid schuil.
De eerste barstjes in onze relatie ontstonden al lang geleden, maar iedere keer kwam ze terug en overtuigde ze me van haar goede bedoelingen. Ik ging me meer en meer aan haar hechten en het heeft veel tijd gekost voordat ik inzag dat zij juist de slechte dingen in mij en mijn leven aanwakkerde.
Dat mijn stress, angsten, slapeloze nachten, schaamte en eenzaamheid juist werden veroorzaakt door de rol die ik haar bereid was te geven. Haar jaloezie en mijn angst om hiertegen in verweer te komen, zorgden er inmiddels voor dat ik steeds minder in contact was met anderen. Door haar in alles voorrang te geven isoleerde ik mezelf en werd ik steeds afhankelijker van haar.
De bevrijding
De barstjes die er ontstonden in onze relatie zorgden ervoor dat er steeds meer ook andere geluiden konden doordringen. Eerst zacht en vaak ongeloofwaardig maar ook vasthoudend en aanzwellend.
De barstjes groeiden uit tot scheuren en vooral de verhalen van anderen drongen steeds dieper tot mij door. Deze verhalen konden keer op keer mijn verhaal zijn. Ik luisterde naar vrouwen, die net zoals ik een goede vriendin dachten te hebben gevonden in alcohol. De herkenning in hun ervaringen voelde als een bevrijding en voor het eerst durfde ik te overwegen een einde te maken aan de relatie.
Ik wist inmiddels dat ik in mijn eentje niet tegen haar was opgewassen dus zocht ik hulp bij die andere dames. Met deze hulp is het me gelukt om alcohol te gaan zien voor wie ze werkelijk is: een gemene en egoïstische heks die alleen maar uit is op nemen en vernietigen. En toen was het werkelijk doodeenvoudig om de keuze voor mijzelf te maken en haar voor eens en altijd de deur te wijzen.
Vergeten doe ik haar niet, daarvoor hebben we teveel meegemaakt samen, maar nooit zal ik mijn deur nog voor haar openzetten.
Herken jij je in mijn verhaal en is het voor jou ook tijd om de wine witch te ditchen? Ik hoor graag van je!
