Menu
Ik ontwijk Bas al de hele ochtend, doe alsof ik druk ben en ondertussen voel ik me verschrikkelijk. Fysiek sta ik op standje overleven, ik heb werkelijk de slechtste kater ever. Mentaal voel ik me nog vele malen slechter: ik heb gisteravond wéér veel te veel wijn gedronken, terwijl ik me dezelfde ochtend nog zo had voorgenomen om het nooit, echt nooit meer uit de hand te laten lopen.
Ik loop doelloos door het huis en heb een gigantische knoop ik mijn buik, ik schaam me zo dat ik niet in staat ben om mijn alcoholgebruik onder controle te krijgen. Ik voel een diepe afkeer voor de persoon die ik ben geworden.
Vanuit het niets staat hij opeens voor m’n neus: ‘Nan, ik wil je iets laten zien’. Ik krijg het koud en warm tegelijk, want ik weet onmiddellijk: dit is niet goed. Ik zoek naar manieren om te kunnen ontkomen, maar hij geeft niet op. Deze keer niet. Hij vraagt me op zachte toon naast hem te komen zitten en te kijken naar wat hij gister gefilmd heeft.
Wat ik te zien krijg is ‘my worst nightmare’: Amper 19.00 en ik ben totaal van de kaart. Ik sta onvast op mijn benen en ben niet in staat om normaal te praten. Ondanks dat ik aan alles in mijzelf al voelde dat ik veel te ver was gegaan, had ik nooit kunnen vermoeden dat het zó erg was geweest. Op het beeld zag ik iemand waarvan ik had gezworen dat ik haar nooit zou worden, maar nu was er geen ontkennen meer aan.
Op dat moment wist ik dat er écht iets moest gebeuren. Dit was geen leven, dit was overleven. En man, wat was ik daar klaar mee. Ik moest een manier zien te vinden om te leren leven zonder de zogenaamde ‘steun’ van alcohol. En ondanks dat ik me strijdvaardig voelde was ik ook doodsbang voor dat wat de toekomst me zou brengen. Zou ik ooit nog kunnen genieten van mijn leven?
Als ik nu terugdenk aan die zondag dan kan ik alleen maar dankbaarheid voelen voor de moed die Bas op die ochtend getoond heeft om me te dwingen naast hem te komen zitten en dat hij zich niet af liet leiden door mijn weerstand en halfbakken excuses.
Want het bijzondere is dat níets waar ik op die zondagochtend zo bang voor was een reële angst bleek. Helemaal níets. Integendeel zelfs, ik zit zoveel beter in mijn leven en ben gelukkiger dan ooit tevoren.
Mijn leven is niet saaier geworden nu ik niet meer drink. Ik ga nog steeds naar feestjes. Ik ga alleen vaak vroeger naar huis, maar daar ben ik helemaal oké mee, want tegen die tijd komt er toch vaak geen zinnig woord meer uit de mensen die er nog wel zijn. Ik word de volgende ochtend wakker met een helder hoofd, hoef me niet meer af te vragen of ik me ergens voor zou moeten schamen en herinner me álles nog.
Ik word niet gezien als ‘die alcoholist’ of ‘zij met dat alcoholprobleem’. Sinds ik open ben over de strijd die ik heb gestreden met alcohol, ervaar ik alleen maar medeleven, begrip en waardering voor de stappen die ik heb gezet om te komen waar ik nu ben. De oordelen waarvan ik zeker wist dat mensen ze over mij zouden hebben, die bevonden zich uitsluitend in mijn eigen hoofd.
Het gevoel dat ik nooit meer mág drinken heeft plaatsgemaakt voor een diep weten dat ik niet meer wíl drinken. Mijn nieuwe ‘way of life’ is geen triest gevolg van mijn gebrek aan zelfbeheersing, het is een zelfbewuste keuze waar ik volledig achter sta en ontzettend trots op ben. Ik kan mezelf recht in de spiegel aankijken en vind mijzelf tegenwoordig zelfs een leuk mens.
Dat is een quote die ik vaak gebruik . Want feit is dat mijn leven, sinds ik ben gestopt met drinken op alle vlakken vooruit is gegaan.
Nog een paar cadeaus die ik heb mogen uitpakken sinds ik niet meer drink:
De schaamte voor mijn alcoholgebruik heeft mij jarenlang verlamd.
Naar de buitenwereld leidde ik een benijdenswaardig leven: een geweldige man, een heerlijk huis, lieve mensen om me heen en een dijk van een carrière. Maar dat gedoe met die alcohol kreeg ik maar niet onder controle en man, wat schaamde ik me daarvoor.
Ik dacht nee – ik wíst zeker – dat ik de enige was die op zo’n idiote en geobsedeerde manier met alcohol bezig was, waardoor ik er met niemand over durfde te praten.
De schaamte en de eenzaamheid zorgden ervoor dat ik dieper en dieper wegzakte in mijn eigen ellende.
My mess werd massive.
Niet voor mijn alcoholgebruik
Niet voor mijn gebrek aan zelfbeheersing of controle
Niet voor de keuze die ik tegenwoordig maak om helemaal geen alcohol te drinken
Ik schaam me gewoon niet meer.
En dat is vandaag de dag mijn message…
Ik schaam me niet meer sinds ik heb ingezien dat ik ongemerkt ben misleid:
Sinds ik dit zie, weet en geloof voel ik me werkelijk bevrijd.
Het is deze bevrijding die mij van mijn schaamte heeft verlost.
Mijn message is dan ook luid en duidelijk: Als alcohol onbedoeld een hoofdrol in je leven is gaan spelen, is dat niet iets om je voor te schamen. Maar tegelijk hoef je er ook geen genoegen mee te nemen, want er wacht een geweldig leven op je aan de andere kant van alcohol.
Ik ga vertrouwelijk met je informatie om, je kan je ieder moment ook weer uitschrijven
SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders
